ترومای کودک
ترومای کودک(قسمت دوم)
واکنشهای ترومای کودک می توانند شامل پاسخ های متنوعی باشند مثل آشفتگی هیجانی شدید و فزاینده، نشانه های افسردگی یا اضطراب، تغییرات رفتاری، مشکلاتی در خود تنظیمی، مشکلات در رابطه با دیگران یا شکل دادن دلبستگی، پس روی یا از دست دادن مهارتهای قبلی، مشکلات تحصیلی و توجه، کابوس، مشکل خواب و خوردن و نشانه های جسمی مثل درد. کودکان بزرگتر ممکن است از الکل یا مواد استفاده کنند ، رفتارهای پرخطر داشته باشند یا درگیر فعالیتهای جنسی ناسالم شوند.
کودکانی که از استرس تروماتیک رنج می برند، وقتی استرس تروماتیک را به هر نحوی بخاطر بیاورند غالبا انواع این نشانه ها را خواهند داشت. اگر چه بسیاری از ما ممکن است در مواقعی واکنش به استرس را تجربه کنیم ولی وقتی یک کودک استرس تروماتیک را تجربه می کند، این واکنشها در زندگی روزمره و توانائی عملکرد او و تعامل اش با دیگران تداخل می کند.
در هیچ سنی، کودکان در مقابل اثرات تجارب تروماتیک ایمن نیستند. حتی نوزادان و کودکان نو پا می توانند استرس تروماتیک را تجربه کنند. روشی که استرس تروماتیک خود را نشان میدهد از کودکی به کودک دیگر فرق می کند و به سن و سطح رشدی بستگی دارد.
مواجهه مکرر با وقایع تروماتیک در کودکی می تواند سیستم عصبی و مغز را تحت تاثیر قرار داده و رفتارهای پرخطر برای سلامتی را افزایش دهد ( مثل سیگار کشیدن، اختلالات خوردن، مصرف مواد و فعالیتهای پر خطر). تحقیق نشان میدهد افرادی که تجربه ترومای کودکی داشته اند احتمال بیشتری برای مشکلات بلند مدت سلامتی دارند (مثل دیابت و بیماری قلبی) یا در سنین زودتری فوت می کنند. استرس تروماتیک همچنین منجر به افزایش استفاده از خدمات بهداشت روانی و بهداشتی و همچنین افزایش درگیر شدن با سیستمهای قضائی و بهزیستی کودکان می شود.
بزرگسالانی که وقایع تروماتیک را تجربه کرده اند نیز ممکن است مشکلاتی در ایجاد روابط رضایت بخش و حفظ شغل داشته باشند.
یادآورها و دشواری ها
تجارب تروماتیک می توانند موجی از تغییرات دشوار و چالش برانگیز را در زندگی کودکان راه بیاندازند . این تغییرات میتوانند شامل تغییرات محل زندگی، مدرسه، و روتین های زندگی روزمره آنها باشد. آنها اکنون ممکن است با احتمال صدمه به خود یا دیگران یا ناتوانی زندگی کنند. ممکن است اقامه دعواهای مدنی و بزهکارانه فزاینده وجود داشته باشد.
تجارب تروماتیک میراثی از یادآورها بر جای می گذارند که می تواند برای سالها تداوم داشته باشد. این یادآورها می توانند با جنبه هائی از تجربه تروماتیک، شرایط وقوع آن و عواقب بعدی آن ارتباط داشته باشند. کودکان ممکن است با دیدن اشخاص، مکانها، وسائل، موقعیتها یا با احساساتی چون ترس یا غمگینی تجدید شده، آن تجارب را بخاطر بیاورند. واکنشهای بدنی نیز می توانند بعنوان یاد آورها عمل کنند مثل افزایش ضربان قلب یا حس های بدنی. شناسائی پاسخهای کودکان به یادآورهای تروما و فقدان، ابزاری مهم برای درک و فهمیدن این است که چگونه و چرا درماندگی ، رفتار و عملکرد کودکان غالبا در طی زمان نوسان پیدا می کند.
یادآورهای تروما و فقدان ممکن است در خانواده ها، دوستان، در مدارس و در اجتماع بازتاب و انعکاس پیدا کند، طوری که شدیدا می توانند توانائی کودکان، خانواده ها و جوامع برای بهبود را متاثر سازند. توجه به یادآورهای تروما و فقدان برای افزایش انطباق مداوم، مسئله بسیار با اهمیتی است.
ادامه دارد
