ترومای کودک
ترومای کودک(قسمت سوم)
عوامل خطر و محافظت کننده
خوشبختانه کودکان حتی وقتی که رویداد تروماتیک را تجربه می کنند، همیشه استرس تروماتیک را نشان نمیدهند . عوامل بسیاری در ایجاد علائم نقش دارند از جمله اینکه آیا کودک سابقه تجربه تروما در گذشته داشته است یا خیر و نکته دیگر این که عوامل محافظت کننده در کودک، خانواده و سطوح اجتماعی می توانند اثر ناگوار تروما را کاهش دهند. برخی از این عوامل عبارتند از :
شدت رویداد: این رویداد چقدر جدی بوده است؟ کودک یا اعضای خانواده نزدیک او از لحاظ فیزیکی چقدر بد آسیب دیده اند؟ آیا آنها لازم بوده به بیمارستان بروند؟ کار به درگیر شدن پلیس کشیده است؟ کودکان از مراقبین خود جدا شده بودند؟ آیا مدیر یا افسر پلیس یا مشاور با کودک مصاحبه کرده بودند؟ دوست یا از عضوی از خانواده فوت کرده است؟
مجاورت و نزدیک بودن به رویداد: آیا کودک دقیقا در جائی بوده که واقعه رخ داده؟ کودک شاهد این بوده که برای شخص دیگری این رویداد رخ داده یا اینکه برای خودش این اتفاق افتاده است؟ آیا او در تلویزیون این رویداد را دیده است؟ آیا از اعضای نزدیک خانواده خود شنیده که چه اتفاقی افتاده است؟
واکنشهای مراقبین: خانواده کودک حرفهای او را باور دارند؟ واکنشهای کودک را جدی می گیرند؟ به نیازهای کودک چطور پاسخ می دهند و خودشان چطور با رویداد کنار آمده اند؟
سابقه قبلی تروما: در مورد کودکانی که بطور مداوم در معرض رویدادهای تروماتیک بوده اند احتمال بسیار بیشتری وجود دارد که واکنشهای استرس تروماتیک را نشان دهند.
عوامل خانوادگی و اجتماعی: فرهنگ، نژاد و قومیت کودکان، خانواده ها و جوامع آنها می توانند عاملی محافظت کننده بشمار آیند. بدین معنی که کودکان و خانواده ها ویژگیها یا منابعی دارند که در مقابل اثرات ناگوار تجارب تروماتیک و عواقبش از آنها محافظت می کند. یکی از این عوامل محافظتی می تواند هویت فرهنگی کودک باشد. فرهنگ غالبا اثر مثبتی بر این موارد دارد: اینکه کودک یا خانواده و جامعه او چه واکنشی به تجربه تروماتیک نشان می دهند ، چطور بهبود می یابند و از آن رهائی می یابند. هر چند باید اضافه شود که تجربه نژاد پرستی و تبعیض نژادی می تواند خطر علائم استرس تروماتیک در کودک را افزایش دهد.
